wtorek, 27 stycznia 2015

Na basen z dzieckiem? Ależ oczywiście!

Pływanie to, według mnie, najprzyjemniejsza forma aktywności (oprócz oczywiście jogi). Odkąd jestem płetwonurkiem, czyli od jakichś 7 lat, niemalże nie wychodzę z wody. Każdą wolną chwilę staram się spędzać w wodzie lub pod wodą. I tą pasją próbuję zarazić Dziubdziuba. Nie, zaraz... Właściwie nie próbuję, a już to zrobiłam... Moje Dziecię na widok wody głuchnie i ślepnie, a jedyne, co słyszę z jej ust to "pap" (czyli chlap, w wolnym tłumaczeniu...).

Dziubdziub od czwartego miesiąca życia dość regularnie, uczęszcza na basen. Wszystko zaczęło się od wodnych zajęć dla maluchów, organizowanych przez szkółkę pływania dla dzieci i niemowląt "Bąbelki pływają" Anna Kula. Wiem, że brzmi to jak sponsorowana reklama, ale właściwie dlaczego mam nie reklamować kogoś, kogo usługi spełniły moje oczekiwania w każdym calu, nawet jeśli mi za to nie płaci... Dziudziub, dzięki cotygodniowym zajęciom w szkółce, oswoiła się z wodą do tego stopnia, że pierwsze nurkowanie zaliczyła mając niecałe 5 miesięcy. Profil nurkowania: głębokość - ok. 0,5 m, czas denny - ok. 2 s, użyty sprzęt - nurkowanie z zatrzymanym oddechem. Teraz, jako "stara wyjadaczka basenowa", próbuje samodzielnie pływać w rękawkach pływackich, zaś w profilach nurkowań znacznie wydłużył się czas denny. Dodatkowe korzyści z oswajania z wodą jakie zauważyłam u Dziubdziuba to większa odporność na przeziębienia i... brak problemów z myciem i płukaniem głowy podczas wieczornych kąpieli. Może brzmi to zabawnie, ale nie potrzebujemy żadnych specjalnych kubeczków do płukania głowy z szamponu czy czepków z ogromnym rondem chroniących twarz dziecka przed zamoczeniem. Dziubdziub sama wylewa sobie na głowę miseczkę wody, mając przy tym ubaw po pachy (albo nawet śmiem stwierdzić, że po kokardkę).

Co jest potrzebne, żeby zarazić dziecko miłością do wody? Tak naprawdę bardzo niewiele. Przede wszystkim potrzebne są chęci rodzica (dziecię początkowo oczywiście nie wykazuje żadnych chęci w tym kierunku - wszak jest to zupełnie nowe doświadczenie). A poza tym... Najlepiej zacząć od jakichś zorganizowanych zajęć dla maluszków, na których można się nauczyć jak prawidłowo trzymać dziecko w wodzie, żeby było bezpieczne i żeby oczywiście miało frajdę z korzystania z niej. Basenowy niezbędnik dziecka też nie jest nadmiernie wyszukany. W naszej torbie na basen zawsze można znaleźć:
  • dwie pieluchy do pływania (bez nich dziecko do lat 3, nawet odpieluchowane, nie będzie wpuszczone na basen), 
  • zwykłą pieluchę do nałożenia po basenowym szaleństwie,
  • dwa ręczniki (jeden na płytę basenu - ten można z powodzeniem zastąpić szlafroczkiem, drugi pod prysznic), 
  • żel pod prysznic dla dzieci (ostatnio u nas w użyciu jest płyn do kąpieli firmy Put&Rub, ponieważ jest bardzo delikatny i niealergizujący - co jest ważne po basenowym chlorze, pięknie pachnie i jest dość wydajny), 
  • klapki basenowe (zabieram, choć Dziubdziub wciąż stanowczo odmawia ich założenia), 
  • bawełniana czapeczka (jakoś nie mogę się przekonać do tego, żeby mała wychodziła z basenu z goła, mokrą głową), 
  • skrzydełka do pływania i ewentualnie inne tego typu gadżety do zabawy w wodzie,
  • gdy Dziubdziub była jeszcze mniejsza, zawsze w zestawie był kocyk i podkład do położenia na przewijaku, teraz tego nie potrzebujemy, 
  • zestaw basenowy dla mnie, 
  • woda i coś do przekąszenia, bo po wodnych harcach zawsze chce się jeść,
  • no i oczywiście świetny humor...
Aktywne spędzanie czasu w wodzie to coś, co tygryski lubią najbardziej... Szkoda tylko, że z powodu braku czasu, zjawiamy się teraz na basenie znacznie rzadziej. Ale nic straconego... Wszak wielka woda wzywa i wciąż czeka!

Pierwsze nurkowanie Dziubdziuba (fot. Czarek Rajkowski)



Ps. "Audycja" zawierała lokowanie produktu firmy Put&Rub. W moim użyciu znajduje się jeszcze Otulający balsam do rąk, który mogę śmiało polecić. Ma nieziemski zapach karmelu, cytryny i wanilii i... poradził sobie nawet z moimi mocno wysuszonymi, przez basen i rękawiczki lateksowe, dłońmi. Jedyny mankament tych kosmetyków, to cena, ale czasem warto dla urody trochę przepłacić i poczuć się luksusowo...

środa, 21 stycznia 2015

Najlepsza "instytucja" na świecie!

Bielany, Dzień Babci i Dziadka
Źródło: www.gazetaecho.pl
Dzień Babci i Dzień Dziadka to szczególne dni dla wszystkich babć, dziadków i ich wnuków. Bo czyż nie jest tak, że swoje dzieci się wychowuje, a wnuki rozpieszcza? Babcia i dziadek to osoby, które kochają bezgranicznie i bezinteresownie i to do nich zawsze można przybiec, gdy mama albo tata są akurat „niedobrzy”.

Moje dzieciństwo to głównie wspomnienia o babci i dziadku. Pojęcie żłobka czy przedszkola było mi całkowicie obce. Bo i skąd miałabym je znać, skoro całe dnie spędzałam pod czujnym okiem babci i dziadka. Podczas, gdy rodzice ciężko pracowali, babcia pichciła obiadki, co było nie lada wyczynem przy takiej wnuczce, jak ja. Byłam „Tadkiem-Niejadkiem” i w związku z tym często zdarzało się, że na stole przede mną lądowało sześć talerzy z różnymi pysznościami, bo inaczej „to dziecko zamorzy się głodem”. Zimą, żeby wnuki nie zmarzły, babcia z uporem maniaka dokładała do pieca kaflowego (tak, tak, w naszym domu był piec kaflowy i nawet Westfalka) tak, że drzwiczki pieca robiły się niemal czerwone, a w mieszkaniu było ze 28°C. To nic, że z powodu ciągłego przegrzania, trochę częściej chorowałam… Babcia cerowała mi skarpety i rajstopy, zastawiała łóżko fotelem z wysokim oparciem, żebym nie spadła z niego w nocy i piekła najlepszą babkę drożdżową, jaką kiedykolwiek jadłam. A do snu zamiast kołysanek śpiewała mi piosenki żołnierskie. Dzięki temu do dziś jestem je w stanie zaśpiewać w całości, co też czynię mojemu Dziubdziubowi.   
Za to z dziadkiem to była zupełnie inna bajka… Dziadek wieczorami opowiadał mrożące krew w żyłach historie ze swojego życia. I nie miało znaczenia, że większość z nich była mocno koloryzowana. Dla mnie wtedy były najprawdziwszą prawdą, a dziadek był bohaterem na miarę bohatera narodowego. Kiedy pracował w wojsku, zabierał mnie do kantyny wojskowej na oranżadę. Ech, gdyby babcia wtedy o tym wiedziała… A może wiedziała, tylko udawała, żebym miała frajdę z tego, że mam wielki sekret do spółki z dziadkiem.

Dziadkowie to najlepsza instytucja, jaka istnieje. Chciałabym, żeby Dziubdziub miała też taką masę dobrych wspomnień o babci i dziadku (o złych rzeczach na szczęście szybko się zapomina). Już teraz dziadek jest dla niej całym światem, a miłość ta jest odwzajemniona w dwójnasób. Coniedzielna wizyta u babci i dziadka na obiedzie, to uśmiech Dziubdziuba i moja pewność, że to jest dobrze spędzony czas.

Dziubdziub z ukochanym Dziadkiem...
...i Babcią.
Życzę wszystkim Babciom i Dziadkom najpiękniejszych chwil z ukochanymi wnuczkami.

wtorek, 20 stycznia 2015

Blogowe MUMy znów razem! MUM bloga vol. 2...

W takim blogowym kubku herbatka smakuje znacznie lepiej!
W pewien grudniowy dzień, w zaciszu restauracji U artystów, spotkały się blogowe MUMy. Po raz drugi, ale na pewno nie po raz ostatni. Spotkały się, by porozmawiać, wymienić doświadczeniami i blogowymi i mamowymi (tych ostatnich było znacznie więcej). Spotkały się, by spędzić znów wspólnie kilka miłych godzin. Blogowe MUMy, jak na mamy przystało, w większości zjawiły się na spotkaniu w towarzystwie swoich pociech i dzięki temu było dodatkowo tłoczno, gwarno i wesoło. Na szczęście na brak miejsca nikt nie narzekał, bo pub U Artystów, udostępnił im całe piętro lokalu. Dzieci miały do dyspozycji cały pokój wypełniony atrakcjami specjalnie dla nich, a przygotowanymi przez animatorów z Grupy Happy.

Najmłodsi przy wspólnej zabawie
Kiedy najmłodsi zajmowali się dekorowaniem pierniczków albo słuchaniem bajek, mamy miały czas dla siebie nawzajem. Przy pysznych przekąskach i słodkościach dyskutowały na niezliczone tematy, głównie oczywiście z gatunku "tych babskich".

Pyszności...
I znów pyszności...
Wzięły też udział w interaktywnym pokazie możliwości kulinarnych garnków firmy Zepter i panów, którzy te garnki prezentowali. Trzeba przyznać, że zarówno garnki, jak i panowie spisali się na medal, bo przyrządzone przez nich dania były smaczne i zdrowe.

Prezentacja...
Niezapomniany widok - mężczyzna z garnkiem w ręku...
...przygotowujący kolejne pyszności...
Najciekawszym punktem programu były krótkie warsztaty fotograficzne poprowadzone przez Magdę Sulwińską. W sposób prosty i przystępny dla kompletnych laików, Magda opowiedziała o tajnikach czułości ISO, głębi ostrości, przesłony, ekspozycji i innych podobnie trudnych pojęć. Dała kilka rad, jak zacząć swoją przygodę z fotografią - wcale nie od najdroższej i najbardziej rozbudowanej lustrzanki...

"Hmmm. No i jak to było z tą przesłoną?"
Była też loteria i prezenty, które przypadły do gustu chyba każdej uczestniczce.

Prezenty...
...prezenty...
...i jeszcze raz prezenty!
I ja tam byłam... Miodu i wina, co prawda nie piłam (bo nie było), ale bawiłam się doskonale. Największą radość sprawiły mi warsztaty prowadzone przez Magdę. Zaraziła mnie fotografowaniem i dzięki niej, zamierzam się w to trochę zagłębić. Może aparatu nie mam najlepszego, ale... od czegoś trzeba zacząć... Na razie muszę trochę o tym poczytać i spróbować popraktykować. Spotkanie Olsztyńskich Blogerek, jak zwykle okazało się strzałem w dziesiątkę. Naładowało mnie pozytywną energią i pozwoliło oderwać się od codzienności.

Dyskusje...
...opowieści...
..."ploteczki".
Dziękuję Ola i Sylwia za profesjonalną organizację, a wszystkim blogowym MUMom za cudne wspólne chwile!

A oto pełna lista partnerów, bez których nasze spotkanie na pewno nie byłoby takie samo:
Restauracja U artystów, Grupa Happy, Fotografia Magdalena Sulwińska, Złoty Klucz, Zepter, Tołpa, Pollena, Kartoniaki, SzataNet, Bandi, Hally Design, Egmont, BlueBalloon, Wydawnictwo Tamaryn, Aquadiver, BamBooko, Mały Genius, Mamania, Pat&Rub, Printu, Gaga, Mama i Ja, Lagenko


wtorek, 13 stycznia 2015

Półtora roku...

Ależ ten czas biegnie... W niedzielę Dziubdziub skończyła 18 miesięcy. Całe półtora roku! Jest już dużą dziewczynką.

Co się zmieniło przez ostatni miesiąc? Niektórzy powiedzą, że niewiele, ale wystarczy się uważnie przyjrzeć, żeby stwierdzić coś innego. Z Dziubdziuba od zupełnie niedawna zrobiła się mała "papużka". Gada jak nakręcona i wszystko powtarza. Teraz to dopiero trzeba uważać na to, co się przy niej mówi! Potrafi nawet powiedzieć jak ma na imię mama i tata. O sobie mówi per ty i do tego, robi to z takim uśmiechem, że dosłownie powala na kolana. Wie już, jak pokolorować rysunek i choć zazwyczaj wiąże się to z jego kompletnym zamazaniem, to dzielnie próbuje. Sama wymyśla tysiące zabaw i co mnie zaskakuje, są to zabawy baaardzo mądre. Co to znaczy? A tak dla przykładu, przyporządkowuje kolorowe piłeczki do kolorowych muszelek Bilibo (o nich może kiedyś jeszcze więcej napiszę, bo zabawka naprawdę warta polecenia), przykleja naklejki dokładnie tam, gdzie pasują czy kredkami rysuje kółeczka wołając przy tym "kółko!", a później wstaje od stolika i zaczyna się kręcić w kółko. No i wciąż, niezmiennie jest molem książkowym. Te swoje stosy książeczek codziennie przegląda, czyta lub prosi, żeby jej czytać. Już się złapałam na tym, że każdy mój wypad na zakupy kończy się wizytą w księgarni i zakupem nowego woluminu dla małej czytelniczki. No dobra, dla mnie to też frajda, czytanie razem z nią.

Kocham Cię mój 18-miesięczny Dziubdziubie!

Najpiękniejsza minka zdjęciowa, czyli "szczeżujka", tym razem w koronie...
Bawię się "ajołami". Nie przeszkadzać!